Voor de behandeling van een ziekte is er geen religieuze beperking bij het gebruiken van een haram-substantie of een medicijn dat ervan is geproduceerd als er nog geen medicijn is gemaakt van halal-substanties of als het niet mogelijk is om de halal variant van het medicijn te verkrijgen en als het wordt aanbevolen door een gespecialiseerde arts wiens professionele competentie en eerlijkheid worden vertrouwd. Immers, "Noodzakelijke bepalingen maken hetgeen verboden is toelaatbaar."^[1] Als de noodzaak verdwijnt, dus als er medicijnen zijn die worden gemaakt van halal-substanties of als het mogelijk is om de halal variant van het medicijn te verkrijgen, dan moet de halal variant van het medicijn worden gebruikt. Immers, "De behoeften worden op hun eigen waarde gewaardeerd."^[2]